تا اواخر جنگ جهانی اول، پیشرفت ناچیزی در حوزه آموزش بزرگسالان
هند رخ داده و تنها به مدارس شبانه کلان شهرهای کشور محدود گردیده بود. در همین
اثنا برخی از شاهزادگان روشن فکر هندی متعلق به ایالات Baroda،
Travancore و Mysore به افزایش
حمایت های مالی خود از مدارس شبانه مبادرت نمودند. آن ها همچنین به احداث کتابخانه
های روستایی طی قرن 19 و حمایت از این مراکز پرداختند. از سوی دیگر رهبران ملی که
به هدایت و رهبری جنبش آزادی بخش می پرداختند، به موضوع آموزش همگانی به عنوان بخش
مهمی از اصل استقلال کشور توجه نمودند.این در حالی است که طی سال 1937 با به قدرت
رسیدن مجلسین سنا و نمایندگان رسیدگی بر امور آموزش بزرگسالان به دولت مرکزی
تفویض گردید.
- ۰ نظر
- ۱۰ دی ۹۲ ، ۰۸:۱۴
- ۱۹۶۸ نمایش